Ο δαίμονας του μυαλού σου..

Η επιλεγμένη μοναξιά είναι κι η πιο γλυκιά.Κι αυτή που σε οδηγεί στα μονοπάτια μιας καλύτερης ζωής.Τι μόνος,τι με μενα,τι με σένα,τι με άλλον.Η μοναξιά μας οδηγεί στο μαζί και στο χώρια.
Η μοναξιά ενός σχοινοβάτη,εκείνος και το σχοινί του μαζί.Τι σκέφτεται αλήθεια;Ποια μνήμη,ποια ανάμνηση ή ποιο κενό γεμίζει τα δειλά του βήματά;Είναι η συνείδηση του ότι πέφτει μόνο αν το θελήσει;Μήπως ο φόβος του εαυτού του που διψάει για αυτοκαταστροφή;
Μη φοβάσaι παρά μόνο τον δαίμονα του μυαλού σου.

Περί έρωτος..

Ο έρωτας πάντα μπερδεύει τα πράγματα ε;
Στον έρωτα ο ήλιος είναι πάντα φωτεινός,η βροχή σε κοιτάζει θλιμμένη που της έκλεψες τη χαρά,ο δρόμος λαμποκοπάει όταν τον πατάς,η λάμψη των αστεριών σε ζηλεύει και η ψυχή σου τραγουδά βασανισμένη για την αθώα λέξη που σου έρχεται κάθε τόσο αβίαστα στο στόμα..άγαπη,σ'αγαπώ..Θες κι άλλα;
Τίποτα πιο μεγάλο,πιο φυλακισμένα ελεύθερο από αυτό δεν υπάρχει.
Μην ζητάς άλλα.

Σώματα το ένα πάνω στο άλλο..

Απλά σώματα το ένα πάνω στο άλλο.Όχι για κάποιο βαθύ λόγο.Όχι για κάτι ανώτερο.Όχι για κάποια αγάπη ή αληθινή επιθυμία.Απλά για να είναι το ένα πάνω στο άλλο.Απλά για να ξεχάσουν και να σβήσουν για λίγο την πικρή γεύση της μοναξιάς.Απλά για να ζήσουν μια κλεμμένη ευτυχία που στερήθηκαν καιρό.Για να πιστέψουν πως υπάρχουν.Μάλλον γι'αυτό πιο πολύ.Για να ζήσουν την ψευδαίσθηση μιας αναγκαίας αλήθειας.Η αλήθεια που θέλουν να ζήσουν είναι πως ίσως και να είναι απαραίτητοι,ίσως να ζουν το παραμύθι.Μα όχι.Το μεγαλύτερο παραμύθι είναι πως μια ψευδαίσθηση μπορεί να γίνει αλήθεια.Και η μεγαλύτερη αλήθεια είναι είναι πως τα αληθινά παραμύθια δε βρίσκονται στις ψευδασθήσεις.Ένα κομμάτι σου εδώ κι ένα παραπέρα.Μα πώς νομίζεις πως ποτέ θα ολοκληρωθείς αν πετάς τα κομμάτια σου εδώ κι εκεί;Και τι σε κάνει να πιστεύεις πως κάποια στιγμή θα τα μαζέψεις;Απλά τα σώματα το ένα πάνω στο άλλο.Τίποτα παραπάνω.

Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ..

ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ...
Θα σου πω τρεις ιστορίες.Το μόνο που σου ζητώ είναι να καθήσεις κάπου αναπαυτικά.Στην αγαπημένη σου πολυθρόνα,στον αγαπημένο σου καναπέ,δεν ξέρω που.Κάπου που να βολεύεσαι.Βολέψου όσο το δυνατόν περισσότερο.Ξέρεις εσύ να βολεύεσαι..Α!Μη σε τρομάζει το απόλυτο και κοφτό ύφος μου,απλά δε θέλω σάλτσες.Με πειράζουν στο στομάχι.Επίσης δεν θέλω συγκινήσεις,προβληματισμούς και τέτοια.Σε ξεβολεύουν αυτά...
ΙΣΤΟΡΙΑ 1.:Ο ΝΟΝΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Χωρισμένοι γονείς.Πατέρας απών.Μητέρα αγωνίστρια,κουρασμένη αγωνίστρια.Πέντε παιδιά.Σπίτι στο ενοίκιο,ενοίκιο στον νονό.Μια δεκάχρονη βαφτισιμιά.Χρήματα μηδενικά.Ανέσεις στο μείον άπειρο.Δυστυχία.Φτώχεια.Μιζέρια.Ο νονός πλούσιος.Η οικογένεια απελπισμένη.Ο νονός άτακτος και ολίγον τι από πορνόγερος.Η βαφτισιμιά δεκάχρονη και διψασμένη για διέξοδο και λίγη ξεγνοιασιά.Ξέρεις πού το πάω.Σεξουαλική παρενόχληση-ή μήπως κακοποίηση;Και όλοι είναι ευχαριστημένοι κι ο νονός ικανοποιημένος.Του ''φεύγουν'' λίγα χρήματα παραπάνω για την πνευματική -κυρίως- καθοδήγηση της δεκάχρονης αλλά δεν πειράζει..Η μάνα -κουρασμένη αγωνίστρια- δεν πολυκαταλαβαίνει αλλά βλέπει το ρευστό και το δωρεάν ενοίκιο και τα καταλαβαίνει όλα.Τα αδέφια γνωρίζουν -μην τρελαθούμε- όμως είναι καλύτερα τα πράγματα τώρα.Η δεκάχρονη χαμογελάει κλαίγοντας,βυθίζεται στη σιωπή και δεν ανησυχεί..Ξέρει πως όταν ξυπνήσει θα τελειώσει ο εφιάλτης...
ΙΣΤΟΡΙΑ 2:ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΑΤΕΡΑ-ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ
Δύο κοριτσακια τρίτης γυμνασίου σε παρτάκι συμμαθητών.Γόνοι πλούσιων και γνωστών οικογενειών.Ο συμμαθητής προσφέρει χασισάκι,τα κορίτσια δοκιμάζουν.Ο συμμαθητής απειλέι πως θα διαδώσει στην ''καλή'' κοινωνία το νέο,τα κοριτσάκια φοβούνται.''Εντάξει λοιπόν δεν θα σας καρφώσω.Ο πατέρας μου είναι νταβατζής κι εγώ αυτό θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω.Θέλω να είστε οι πρώτες πουτάνες μου.Κάθε Σάββατο.''.Επί τρεις μήνες,κάθε Σάββατο και με άλλον,δύο κοριτσάκια τρίτης γυμνασίου για να μην μάθει ο μπαμπάς για το χασισάκι.Τα κοριτσάκια δεν ανησυχούν..Ξέρουν πως όταν ξυπνήσουν θα τελειώσει ο εφιάλτης...
ΙΣΤΟΡΙΑ 3:ΠΑΠΟΥΤΣΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΪ ΣΟΥ
Δωδεκάχρονη ερωτεύται δεκαεννιάχρονο και καταπιεσμένο τριτοξάδελφο.Ο ξάδελφος πουλάει έρωτα στην μικρή,της τάζει και γάμο.Η μικρή ''τσιμπάει''.Σεξουαλική παρενόχληση-ή μήπως κακοποίηση;-με ολίγον από συναίσθημα.Κι ο ξάδελφος ξαφνικά και όλως παραδόξως δεν αισθάνεται πια την καταπίεση από την οικογένεια του,σε αυτήν την ιστορία είναι ο αρχηγός.Η μικρή δεν ανησυχεί..Ξέρει πως όταν ξυπνήσει θα τελειώσει ο εφιάλτης...
Στις είπα τις ιστορίες.Αυτές ήταν.Δεν νομίζω να σε ξεβόλεψα καθόλου ε;Βολέψου στην πολυθρονίτσα σου,κοιμίσου και λιγάκι.Μην ανησυχείς..Αφού το ξέρεις..Όταν ξυπνήσεις θα τελειώσει ο εφιάλτης..
Ιστορίες καθημερινής εγκληματικότητας και τρέλας που υπάρχουν παντού,μέσα σε κάθε σπίτι,μέσα σε κάθε οικογένεια η καθωσπρέπει κοινωνία μας σκεπάζει τα εγκλήματα αυτά σαν αμελητέα γιατί πρέπει να δοθεί σημασία στα βαρυσήμαντα,όπως το πως οι ισχυροί αυτού του κόσμου εγκληματούν εις βάρος μας.Οι ισχυροί που εμείς έχουμε επιλέξει να γίνουν ισχυροί.Τι γίνεται όμως με τα εγκλήματα αυτά κατά αθωών ψυχών και ανυπεράσπιστων κορμιών που δεν μπορεί να επιλεχθεί το ποιος θα ασκήσει την εξουσία;Πόσα καταπιέσμενα δάκρυα ακόμη θα χρειαστούν για να ξυπνήσουμε και να τελειώσει επιτέλους ο εφιάλτης;

ΗΡΩΑΣ ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ..

''Πιστεύει ότι είναι άνθρωπος αλλά είναι ρεπόρτερ'',με αυτή την ατάκα εκφράζεται ακριβώς το πώς αντιμετωπίζει η ταινία ''ήρωας κατά λάθος'' την δημοσιογραφία.
Σε μια απίστευτη ιστορία απάτης,παραπλάνησης,παραπληροφόρησης,παρανόησης περιγράφεται με γλαφυρό τρόπο το πόσο εύκολα ένας δημοσιογράφος γίνεται ''πρεζόνι του ρεπορτάζ'',πώς η κοινή γνώμη παρασύρεται από ότι παρουσιάζεται ως αληθινό και το πόσο δύσκολα η αλήθεια είναι αληθινή και πόσο εύκολα το ψέμα φτιάχνει μια αλήθεια αποδεκτή από όλους.
Η ηρωϊδα δημοσιογράφος της ταινίας παρουσιάζεται πλήρως εξαρτημένη από την δημοσιογραφική της μανία,την εμμονή της για συνεχή αναζήτηση θεμάτων, ρεπορτάζ,ιστοριών που θα ιντριγκάρουν την ίδια με την πρωτοτυπία και την σπανιότητά τους και θα μαγέψουν το κοινό το οποίο νιώθει πως μπορεί εύκολα να καθοδηγήσει και να του υποβάλλει την πραγματικότητα μέσα από τα δικά της μάτια.Αυτή η μανία της λειτουργεί σαν ναρκωτικό της,χωρίς την δόση του οποίου η ζωή της χάνει κάθε νόημα,νιώθει πως δεν υπάρχει παρά μόνο μέσα από την δουλειά της και από την αέναη αναζήτηση μιας αλήθειας,χωρίς να θεωρεί ότι πρέπει να σταματήσει κάπου παρά μόνο μέχρι να καταστρέψει το υπό έρευνα θέμα.
Στη προσπάθεια της να βρει κάτι ευγενές,ανώτερο,κάτι που θα την εμπνεύσει και όντας παραδομένη στη έντονη αυτή της επιθυμία,οδηγείται σαν υπνωτισμένη από αυτήν και καταλήγει στο να ξεχάσει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα,να ανακαλύπτει την αλήθεια όσο καλά κι αν είναι κρυμμένη.
Στην ταινία ανεδεικνύεται επίσης όλο της το μεγαλέιο η τεραστια εξουσία που έχουν τα Μ.Μ.Ε. να κατευθύνουν ανθρώπινες συνειδήσεις,σκέψεις και πράξεις.Από την μια αποδεικνύεται το πόσο οι άνθρωποι αναζητούν ήρωες,ανθρώπους που με πράξεις ηρωϊκές ξεφεύγουν από τον μέσο όρο κι από την άλλη τεκμηριώνει το πως αυτή η επιθυμία για πρότυπα θετικά,ευγενή και ανώτερα μπορεί να προκύψει καθοδηγητικά.Ο ρόλος των Μ.Μ.Ε. καταλήγει σε ρόλο υποβολέα,υποβάλλοντας ακόμη και το ποιοι είναι οι ήρωες,υποβολέα τον οποίο άκριτα παραδέχονται ως αξιόπιστο.
Μια τραγική ειρωνεία,ένα εντελώς τυχαίο γεγονός,μια απλή παρεξήγηση παίρνει διαστάσεις μυθικές μέσα από την δύναμη της δημοσιογραφίας να αναδεικνύει θέματα και να παρουσιάζει γεγονότα με τρόπο ελκυστικό,με επίκληση στο συναίσθημα και στις βαθύτερες ανάγκες του κοινού.Έτσι λοιπόν οι δημοσιογράφοι γινόμαστε ήρωες κατά λάθος καθώς ο φαύλος κύκλος του ποιος πρέπει να κρίνει ποιον και με ποια κριτήρια φαίνεται να σταματάει έστω και για λίγο σε εμάς..